Untitled diff
7 removals
16 lines
9 additions
17 lines
http://filoisamara.blogspot.com/2010/06/blog-post_15.html. It is a snapshot of the page as it appeared on Mar 3, 2013
http://filoisamara.blogspot.com/2010/06/blog-post_15.html Today March 15, 2013
Η δαιμονοποίηση της ορθολογικής εξωτερικής πολιτικής προς Ισραήλ και Τουρκία (Ιωάννης Κωτούλας, ιστορικός)
Ορθολογική εξωτερική πολιτική προς Ισραήλ και ανάγκη τόνωσης ελληνοεβραϊκής φιλίας (Ιωάννης Κωτούλας, ιστορικός)
Η πρόσφατη κρίση στις διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ με αφορμή την επέμβαση των Ισραηλινών καταδρομέων στο τουρκικών συμφερόντων πλοίο Mavi Marmara, στο οποίο επέβαιναν, μεταξύ άλλων, και ισλαμιστές ακτιβιστές με διεγνωσμένους δεσμούς με διεθνή δίκτυα ισλαμιστικής τρομοκρατίας, προκάλεσε στην Ελλάδα ζωηρές και συχνά γόνιμες συζητήσεις. Η προβολή ενστάσεων στην επιθετική ενέργεια του Ισραήλ δεν μονοπώλησε τις ελληνικές αντιδράσεις, καθώς για πρώτη φορά υπήρξε και μία ιδιαίτερα συγκροτημένη ορθολογική επιχειρηματολογία για την ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη, ειδωμένη αυτήν την φορά με βάση τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Τουρκίας. Σύμφωνα με τις θέσεις όσων διεκήρυξαν την αναγκαιότητας μίας νηφάλιας και λειτουργικής εξωτερικής πολιτικής, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να εξερευνήσει τις δυνατότητες αξιοποίησης της πρόσφατης σοβαρής κρίσης στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, η οποία ουσιαστικά οφείλεται στις νεο-οθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας και στην απόπειρά της να καταστεί ηγέτιδα δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο. Η Νέα Δημοκρατία διά του εκπροσώπου της Πάνου Παναγιωτόπουλου υιοθέτησε μία ορθολογική, ανθρωπιστική και πάνω από όλα δίκαιη θέση, επισημαίνοντας την αναγκαιότητα προστασίας των ελληνικών διπλωματικών συμφερόντων, τον σεβασμό του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του παλαιστινιακού λαού και την ωφέλεια, την οποία μπορεί να αποκομίσει η Ελλάδα από τη συνεργασία με το Ισραήλ, ένα από τα ισχυρότερα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η πρόσφατη κρίση στις διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ με αφορμή την επέμβαση των Ισραηλινών καταδρομέων στο τουρκικών συμφερόντων πλοίο Mavi Marmara, στο οποίο επέβαιναν, μεταξύ άλλων, και ισλαμιστές ακτιβιστές με διεγνωσμένους δεσμούς με διεθνή δίκτυα ισλαμιστικής τρομοκρατίας, προκάλεσε στην Ελλάδα ζωηρές και συχνά γόνιμες συζητήσεις. Η προβολή ενστάσεων στην επιθετική ενέργεια του Ισραήλ δεν μονοπώλησε τις ελληνικές αντιδράσεις, καθώς για πρώτη φορά υπήρξε και μία ιδιαίτερα συγκροτημένη ορθολογική επιχειρηματολογία για την ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη, ειδωμένη αυτήν την φορά με βάση τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Τουρκίας. Σύμφωνα με τις θέσεις όσων διεκήρυξαν την αναγκαιότητας μίας νηφάλιας και λειτουργικής εξωτερικής πολιτικής, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να εξερευνήσει τις δυνατότητες αξιοποίησης της πρόσφατης σοβαρής κρίσης στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, η οποία ουσιαστικά οφείλεται στις νεο-οθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας και στην απόπειρά της να καταστεί ηγέτιδα δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο. Η Νέα Δημοκρατία διά του εκπροσώπου της Πάνου Παναγιωτόπουλου υιοθέτησε μία ορθολογική, ανθρωπιστική και πάνω από όλα δίκαιη θέση, επισημαίνοντας την αναγκαιότητα προστασίας των ελληνικών διπλωματικών συμφερόντων, τον σεβασμό του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του παλαιστινιακού λαού και την ωφέλεια, την οποία μπορεί να αποκομίσει η Ελλάδα από τη συνεργασία με το Ισραήλ, ένα από τα ισχυρότερα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο.
Απέναντι σε αυτήν την ορθολογική και εργαλειακή αντιμετώπιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αντιπαρατέθηκαν συχνά δημοσιεύματα με εμφανή την καταδίκη της ελληνο-ισραηλινής προσέγγισης, καθώς και την απόπειρα ηθικής απαξίωσης μίας τέτοιας προοπτικής με επιχειρήματα ελλιπώς δομημένα και ενίοτε αντιφατικά ή αυτοεπαληθευόμενα. Υπήρξε, μάλιστα, αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τρεις εξέχοντες Έλληνες διανοουμένους, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς ταχθεί μέσω των δημοσιεύσεων τους, μέσω των επιστημονικών τους απόψεων και των επίκαιρων αναλύσεών τους, υπέρ της επανεξέτασης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προς την κατεύθυνση ενός δημιουργικού εξορθολογισμού της με άξονα το ελληνικό εθνικό συμφέρον.
Απέναντι σε αυτήν την ορθολογική και εργαλειακή αντιμετώπιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής αντιπαρατέθηκαν συχνά δημοσιεύματα με εμφανή την καταδίκη της ελληνο-ισραηλινής προσέγγισης, καθώς και την απόπειρα ηθικής απαξίωσης μίας τέτοιας προοπτικής με επιχειρήματα ελλιπώς δομημένα και ενίοτε αντιφατικά ή αυτοεπαληθευόμενα ή διακρινόμενα, μάλιστα, ακόμη και για το νοσηρό φαινόμενο του αντισημιτισμού. Υπήρξε, μάλιστα, αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τρεις εξέχοντες Έλληνες διανοουμένους, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς ταχθεί μέσω των δημοσιεύσεων τους, μέσω των επιστημονικών τους απόψεων και των επίκαιρων αναλύσεών τους, υπέρ της επανεξέτασης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προς την κατεύθυνση ενός δημιουργικού εξορθολογισμού της με άξονα το ελληνικό εθνικό συμφέρον.
Τα πρόσωπα αυτά είναι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, έγκριτος πολιτικός αναλυτής και σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά σε θέματα Οικονομίας και Εξωτερικής Πολιτικής, ο Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Ιωάννης Θ. Μάζης και ο πολιτικός συγγραφέας Νίκος Κοτζιάς.
Τα πρόσωπα αυτά είναι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, έγκριτος πολιτικός αναλυτής και σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά σε θέματα Οικονομίας και Εξωτερικής Πολιτικής, ο Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Ιωάννης Θ. Μάζης και ο πολιτικός συγγραφέας Νίκος Κοτζιάς.
Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες διανοουμένους, σε πολυάριθμα, άρτια τεκμηριωμένα, άρθρα του στο παρελθόν και τώρα, κατά την θητεία του στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων (ΙΑΑ), καθώς και σε πολυάριθμες παρεμβάσεις του, έχει επισημάνει τα ουσιαστικά δεδομένα της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, χωρίς να πραγματοποιεί παραχωρήσεις στην ανιστορικότητα της άκριτης και συλλήβδην δαιμονοποίησης των Ισραηλινών και της αντίστοιχης θυματοποίησης των Παλαιστινίων. Σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες αναλύσεις του Λαζαρίδη, η επίταση των σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ, ιδίως σε πολιτικό και επιχειρησιακό πεδίο, θα επιφέρει την αναβάθμιση του γεωπολιτικού δυναμικού του ελληνικού κράτους και θα συνδράμει αποτελεσματικά τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, δεδομένων των εχθρικών προς την Ελλάδα τουρκικών γεωπολιτικών βλέψεων. Ο Λαζαρίδης είναι εδώ και πολλά έτη ένας από τους πρωτεργάτες μίας υπεύθυνης και επωφελούς για το εθνικό κρατικό συμφέρον ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με άξονα την εξυπηρέτηση των ελληνικών γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας και των αρχών δικαίου.
Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες διανοουμένους, σε πολυάριθμα, άρτια τεκμηριωμένα, άρθρα του στο παρελθόν και τώρα, κατά την θητεία του στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων (ΙΑΑ), καθώς και σε πολυάριθμες παρεμβάσεις του, έχει επισημάνει τα ουσιαστικά δεδομένα της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, χωρίς να πραγματοποιεί παραχωρήσεις στην ανιστορικότητα της άκριτης και συλλήβδην δαιμονοποίησης των Ισραηλινών και της αντίστοιχης θυματοποίησης των Παλαιστινίων. Σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες αναλύσεις του Λαζαρίδη, η επίταση των σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ, ιδίως σε πολιτικό και επιχειρησιακό πεδίο, θα επιφέρει την αναβάθμιση του γεωπολιτικού δυναμικού του ελληνικού κράτους και θα συνδράμει αποτελεσματικά τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, δεδομένων των εχθρικών προς την Ελλάδα τουρκικών γεωπολιτικών βλέψεων. Ο Λαζαρίδης είναι εδώ και πολλά έτη ένας από τους πρωτεργάτες μίας υπεύθυνης και επωφελούς για το εθνικό κρατικό συμφέρον ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, με άξονα την εξυπηρέτηση των ελληνικών γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας και των αρχών δικαίου.
Ο Ιωάννης Θ. Μάζης, διανοούμενος με πολυσχιδές και πλούσιο έργο και πολλαπλή υπηρεσία στον τόπο από διάφορες θέσεις, ως Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων επί σειρά ετών, σε πρόσφατες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, καθώς και σε πυκνή αρθρογραφία, είχε προβάλλει την αναγκαιότητα ανάγνωσης της πρόσφατης γεωπολιτικής αντιπαράθεσης Τουρκίας-Ισραήλ με βάση την φιλοδοξία της Τουρκίας να καταστεί ηγετική δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο. Επεσήμανε, μάλιστα, τους δεσμούς ανάμεσα στους Τούρκους ακτιβιστές, οι οποίοι επέβαιναν στο πλοίο Mavi Marmara, και σε οργανώσεις, όπως το ΙHH, οι οποίες έχουν διαπιστωμένους δεσμούς με διεθνή τρομοκρατικά ισλαμιστικά δίκτυα και λειτουργούν ως προμετωπίδες ακραίων ισλαμιστών και της ίδιας της Αλ-Κάιντα. Ο Μάζης , ο οποίος γνωρίζει άριστα το γεωπολιτικό υπόβαθρο όχι μόνον της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, αλλά και του ευρύτερου διεθνούς πλαισίου, υπήρξε ο εμπνευστής μίας σειράς δημιουργικών πρωτοβουλιών του ελληνικού κράτους στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και του απαραίτητου εξορθολογισμού του πλαισίου διαμόρφωσης ενός εθνικού γεωπολιτικού δόγματος.
Ο Ιωάννης Θ. Μάζης, διανοούμενος με πολυσχιδές και πλούσιο έργο και πολλαπλή υπηρεσία στον τόπο από διάφορες θέσεις, ως Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων επί σειρά ετών, σε πρόσφατες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, καθώς και σε πυκνή αρθρογραφία, είχε προβάλλει την αναγκαιότητα ανάγνωσης της πρόσφατης γεωπολιτικής αντιπαράθεσης Τουρκίας-Ισραήλ με βάση την φιλοδοξία της Τουρκίας να καταστεί ηγετική δύναμη στον μουσουλμανικό κόσμο. Επεσήμανε, μάλιστα, τους δεσμούς ανάμεσα στους Τούρκους ακτιβιστές, οι οποίοι επέβαιναν στο πλοίο Mavi Marmara, και σε οργανώσεις, όπως το ΙHH, οι οποίες έχουν διαπιστωμένους δεσμούς με διεθνή τρομοκρατικά ισλαμιστικά δίκτυα και λειτουργούν ως προμετωπίδες ακραίων ισλαμιστών και της ίδιας της Αλ-Κάιντα. Ο Μάζης , ο οποίος γνωρίζει άριστα το γεωπολιτικό υπόβαθρο όχι μόνον της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, αλλά και του ευρύτερου διεθνούς πλαισίου, υπήρξε ο εμπνευστής μίας σειράς δημιουργικών πρωτοβουλιών του ελληνικού κράτους στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και του απαραίτητου εξορθολογισμού του πλαισίου διαμόρφωσης ενός εθνικού γεωπολιτικού δόγματος.
Ο Νίκος Κοτζιάς, Καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ένας διανοούμενος με καθαρή σκέψη και πρωτοποριακές θέσεις, με καίριες και εύστοχες επιφυλλίδες του επεσήμανε το αυτονόητο συμπέρασμα ότι η καταδίκη των επιθετικών ενεργειών του Ισραήλ και ο αυτονόητος σεβασμός του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού για την αυτοδιάθεσή του δεν θα πρέπει να συμβάλλει στην απόκρυψη του γεγονότος ότι στο τουρκικό πλοίο επέβαιναν και ακραίοι Τούρκοι εθνικιστές και ισλαμιστές, μέλη των Γκρίζων Λύκων και ισλαμιστικών οργανώσεων.
Ο Νίκος Κοτζιάς, Καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ένας διανοούμενος με καθαρή σκέψη και πρωτοποριακές θέσεις, με καίριες και εύστοχες επιφυλλίδες του επεσήμανε το αυτονόητο συμπέρασμα ότι η καταδίκη των επιθετικών ενεργειών του Ισραήλ και ο αυτονόητος σεβασμός του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού για την αυτοδιάθεσή του δεν θα πρέπει να συμβάλλει στην απόκρυψη του γεγονότος ότι στο τουρκικό πλοίο επέβαιναν και ακραίοι Τούρκοι εθνικιστές και ισλαμιστές, μέλη των Γκρίζων Λύκων και ισλαμιστικών οργανώσεων.
Η ανάγνωση της τουρκο-ισραηλινής σύγκρουσης με βάση τη νηφαλιότητα της επιστημονικής προσέγγισης και τον ορθολογισμό, ο οποίος επιβάλλεται να διέπει την χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, οδηγεί σε αναπόφευκτα, αν και δυσάρεστα, καθώς φαίνεται, για ορισμένους εν Ελλάδι παράγοντες, συμπεράσματα:
Ελληνισμός και εβραϊσμός αποτελούν τους δύο πυλώνες του δυτικού πολιτισμού και Έλληνες και Εβραίοι διατηρούσαν πάντοτε αρμονικές σχέσεις. Ενδεικτική είναι η συμβολή του ελληνικού πληθυσμού στην διάσωση πολλών Ελλήνων Εβραίων από τις εγκληματικές ναζιστικές διώξεις, οι οποίες οδήγησαν στο ιστορικό έγκλημα του Ολοκαυτώματος και στην εξαφάνιση των συμπατριωτών μας Ελλήνων Εβραίων.
Η ανάγνωση της τουρκο-ισραηλινής σύγκρουσης με βάση τη νηφαλιότητα της επιστημονικής προσέγγισης και τον ορθολογισμό, ο οποίος επιβάλλεται να διέπει την χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, οδηγεί σε αναπόφευκτα, αν και δυσάρεστα, καθώς φαίνεται, για ορισμένους εν Ελλάδι παράγοντες, συμπεράσματα:
Η προσέγγιση Ελλάδος και Ισραήλ σε επιχειρησιακό και πολιτικό πεδίο είναι δυνατόν να λειτουργήσει αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της διασφάλισης των ελληνικών εθνικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Ισραήλ χρειάζεται στρατηγικό βάθος για την προστασία των ζωτικών του γεωπολιτικών συμφερόντων, το οποίο μπορεί να προσφέρει η ελληνική πλευρά. Η Ελλάδα χρειάζεται αναβάθμιση του συστήματος πληροφοριών, της τεχνογνωσίας και της διπλωματικής στήριξης σε διεθνές επίπεδο, απαιτήσεις, στις οποίες το Ισραήλ είναι σε θέση να ανταποκριθεί.
Η προσέγγιση Ελλάδος και Ισραήλ σε επιχειρησιακό και πολιτικό πεδίο είναι δυνατόν να λειτουργήσει αποτελεσματικά προς την κατεύθυνση της διασφάλισης των ελληνικών εθνικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Ισραήλ χρειάζεται στρατηγικό βάθος για την προστασία των ζωτικών του γεωπολιτικών συμφερόντων, το οποίο μπορεί να προσφέρει η ελληνική πλευρά. Η Ελλάδα χρειάζεται αναβάθμιση του συστήματος πληροφοριών, της τεχνογνωσίας και της διπλωματικής στήριξης σε διεθνές επίπεδο, απαιτήσεις, στις οποίες το Ισραήλ είναι σε θέση να ανταποκριθεί.
Η διερεύνηση της σύσφιγξης των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων και η ποιοτική αναβάθμιση της ελληνο-ισραηλινής συνεργασίας σε στρατιωτικό, πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο θα διασφαλίσει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, τα οποία απειλούνται από τις νεο-αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Η σταδιακή διαμόρφωση ενός γεωπολιτικού άξονα Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ θα κατοχυρώσει την ελληνική γεωπολιτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, παρουσία την οποία είχε προωθήσει σταθερά το ελληνικό κράτος κατά την μεταπολεμική περίοδο και κυρίως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τις περιόδους 1955-63 και 1974-1981.
Η διερεύνηση της σύσφιγξης των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων και η ποιοτική αναβάθμιση της ελληνο-ισραηλινής συνεργασίας σε στρατιωτικό, πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο θα διασφαλίσει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, τα οποία απειλούνται από τις νεο-αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Η σταδιακή διαμόρφωση ενός γεωπολιτικού άξονα Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ θα κατοχυρώσει την ελληνική γεωπολιτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, παρουσία την οποία είχε προωθήσει σταθερά το ελληνικό κράτος κατά την μεταπολεμική περίοδο και κυρίως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τις περιόδους 1955-63 και 1974-1981.
Σε κάθε περίπτωση η προβολή των όποιων επιχειρημάτων κατά ή υπέρ μίας οποιασδήποτε δομικής υφής επιλογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής δεν είναι δυνατόν να αναλύεται με έλλειψη επιχειρηματολογίας, με ρηχή συναισθηματολογία, με λανθάνοντα ή εμφανή αντι-ισραηλινισμό και αντίστοιχο φιλοτουρκισμό ή εναγκαλισμό ακραίων αντιδυτικών ισλαμιστικών οργανώσεων, συνειδητά ή ως συνέπεια ιδεολογικής αφέλειας, καθώς και με αδιέξοδη συνθηματολογία. Αντιθέτως κατά την ανάλυση των διεθνών και περιφερειακών γεωπολιτικών δεδομένων η υιοθέτηση μίας αυστηρώς λειτουργικής προσέγγισης με έμφαση στην εργαλειακότητα και στην αποτελεσματικότητα, θα αποδεσμεύσει την ελληνική διπλωματία από ανώφελα αδιέξοδα και θα διασφαλίσει τα στρατηγικά συμφέροντα του ελληνικού κράτους.
Σε κάθε περίπτωση η προβολή των όποιων επιχειρημάτων κατά ή υπέρ μίας οποιασδήποτε δομικής υφής επιλογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής δεν είναι δυνατόν να αναλύεται με έλλειψη επιχειρηματολογίας, με ρηχή συναισθηματολογία, με λανθάνοντα ή εμφανή αντισημιτισμό και αντι-ισραηλινισμό. Ο ελληνικός και ο εβραικός λαός είναι από ιστορικής άποψης οι δύο πυλώνες του δυτικού πολιτισμού, δύο λαοί με πολλά κοινά σημεία, οι οποίοι έχουν πορευτεί μαζί στην ιστορία και θα συνεχίσουν να το κάνουν αποτρέποντας τις εγκληματικές προθέσεις σε βάρος τους.